اشعار شهید اول در حسرت فوت نماز شب

مرحوم شهید اوّل رضوان‌الله‌تعالی‌علیه شبی نماز شبشان از دست می‌رود. بخاطر حسرتی که از فوت تهجّد و نماز شب می‌خورند اشعاری می‌سرایند، درست مانند کسی که پدر و مادر خودش را از دست داده است!

۱. مصیبت بنده مسکین و بیچاره تو عظیم و بزرگ شد، برای اینکه خواب ماند و از نماز شب که مَهر و کابین حورالعین باشد، محروم شد. بر من مصیبت بزرگی وارد شد زیرا نتوانستم امشب تهجّد داشته باشم و نماز شبم را بخوانم!

۲. اولیاء خدا در تاریکی شب بلند شدند و با تهجّد و خشوع و خضوع و ناله، از أنس و ذکر تو متنعّم گردیدند.

۳. ولیکن من محروم شدم و مرا از اینکه به در خانه‌ات بیایم و در بزنم طرد نمودی! آیا چون گناهان بزرگی مرتکب شده‌ام آنها بر من پیشی گرفتند و توفیق آمدن به درب خانه‌ات را یافتند و من محروم شدم؟

۴. آیا دیدی که آنها گناه نکرده‌اند و آنها را مورد رحمت قرار دادی یا گناه کرده بودند ولی از ایشان درگذشتی و عفوشان نمودی ولی مرا عفو ننمودی؟

۵. خداوندا! اگر در نزد تو جائی برای عفو و بخشش گنهکاران وجود ندارد پس حسن ظن و گمانهای نیکو و امید من به تو چه می‌شود؟!

متن کتاب شریف لمعه متعلّق به شهید اوّل و شرح آن الرّوضه‌البهیّة که قرنها در حوزه‌های علمیّه از کتب درسی است متعلّق به شهید ثانی است؛ به تجربه ثابت شده است که اساتید در حوزه، غالب کتب درسی، مثل مطوّل تفتازانی را اگر دو سه دور درس بدهند، خسته می‌شوند، ولی هرچقدر انسان لمعه و شرح آن را درس می‌گوید، خسته نمی‌شود! این برکت کتاب به جهت خلوصی است که این دو شهید بزرگوار داشته‌اند.

مرتبط:

• قطع محبّت دنیا: محبّت خداوند با محبّت غیرخدا جمع نمی‌شود. باید از خدا با چشم اشکبار خواست که مدد نماید و عنایت کند تا محبّت دنیا از قلب ما خارج شود و همه هوا و محبّت و خواست ما را خودش قرار دهد.
• صفات اهل دنیا: کسانی که حبّ دنیا را در دل جای داده و از عشق‌ورزیدن به خداوند متعال إعراض کرده‌اند، بواسطه همین محبّت و تعلّقشان به دنیا، صفاتی پیدا نموده‌اند که این صفات، آنها را به طور کلّی از محبّین و دلسوختگان جمال مطلق، جدا ساخته است.